Spoorlijn Kesteren - Amersfoort

Als onderdeel van de internationale verbinding tussen Nederland en Duitsland is in Amersfoort een aftakking gemaakt van de Oosterspoorlijn naar de Betuwelijn bij Kesteren. Oorspronkelijk had de spoorlijn een lengte van 30 kilometer. Tegenwoordig is slechts 12 kilometer van de spoorlijn in dienst tussen De Haar Aansluiting aan de Rhijnspoorlijn en Rhenen.

Geschiedenis

In 1971 wordt de NS benaderd door de gemeente Veenendaal om het traject tussen De Haar en Veenendaal weer in gebruik te nemen voor reizigersvervoer op de oude spoorlijn. Het verzoek wordt door de NS aan de minister van Verkeer en Waterstaat doorgegeven. Diverse studies en nota's geven aan dat de spoorlijn het beste alternatief is ten opzicht van een busverbinding en dat er mogelijk 8.000 reizigers te verwachten zijn vanaf Rhenen in de richting van Veenendaal. In het najaar van 1974 besluit minister Westerterp van Verkeer en Waterstaat na positieve studies en nota's om in 1975 drie miljoen gulden te reserveren voor het in gebruik nemen van dit traject. In 1980 moet de verbinding weer in gebruik zijn. Na de goedkeuring van minister Westerterp wordt er door Utrechtse Statenleden op aan gedrongen om ook het traject tussen De Haar en Amersfoort weer in gebruik te nemen, zodat Leusden per spoor ontsloten kan worden. Door de NS wordt echter aangegeven dat dit traject niet rendabel genoeg is. Aan het begin van 1975 geven de Statenleden eveneens groen licht voor reactivering van de spoorlijn. De NS probeert de reactivering van De Haar - Rhenen te versnellen, zodat de spoorlijn al voor 1978 geopend kan worden. Dit lukt echter niet. Door de gemeente Veenendaal wordt in de stedelijke planning ten westen van de gemeente rekening gehouden met de komst van de spoorlijn. Qua materieel zal het bedienen van Rhenen geen extra materieel kosten, omdat de tijd die het kost van Veenendaal naar Rhenen te rijden, past binnen de keertijd om terug te rijden naar Utrecht. Er zijn geen hoge kosten te verwachten van het aansluiten van Rhenen op het spoorwegnet. Er zullen drie nieuwe stations gebouwd worden voor Rhenen, Veenendaal en Veenendaal West. In de zomer van 1975 hebben de Gedeputeerde Staten van de provincie Utrecht aan de minister Westerterp van Verkeer & Waterstaat laten weten dat zij achter de heropening staan van de spoorlijn.

In september 1979 gaan de gemeenten Amerongen en Leersum akkoord met de voorstellen van de Ministerie van Verkeer & Waterstaat om de spoorlijn opnieuw aan te leggen. Hiermee zijn de bezwaren van de gemeente Leersum uit de wereld en dat zij de benodigde procedures ging starten om de spoorlijn aan te kunnen leggen. Hieronder valt de bouwvergunning voor de fly-over en het aanpassen van het bestemmingsplan om de verbindingsbogen te kunnen aanleggen.

Aanleg

Bij de reactivering van de spoorlijn zal er nabij De Haar een dubbelsporige aansluiting met fly-overs worden gerealiseerd naar Veenendaal met de spoorlijn tussen Maarn en Ede-Wageningen. Vanaf Veenendaal zal de spoorlijn enkelsporig worden doorgetrokken naar Rhenen.

Beveiliging

Stations

De spoorlijn kende bij de opening 7 stations. Hiervan zijn er in de loop der jaren 4 gesloten en 2 geopend.

• Kesteren

Het station ligt op kilometerpunt 20,7.

• Rhenen

Het station ligt op kilometerpunt 24,0.

• Veenendaal Centrum

Het station ligt op kilometerpunt 31,3.

• Veenendaal West

Het station ligt op kilometerpunt 32,9.

• De Haar

Het station lag op kilometerpunt 36,0.

• Woudenberg-Scherpenzeel

Het station lag op kilometerpunt 41,2.

• Leusden

Het station lag op kilometerpunt 45,6.

• Amersfoort Staat

Het station lag op kilometerpunt 50,0.

• Amersfoort

Het station ligt op kilometerpunt 50,9.

Dienstregeling

Als in 198 de spoorlijn opnieuw in gebruik wordt genomen, wordt een halfuursdienst aanboden tussen Rhenen en Utrecht Centraal. De reistijd bedraagt 34 minuten. Vanaf Veenendaal duurt het 28 minuten om in Utrecht te komen. Om deze treinen te rijden zijn er 9 treinstellen Plan V nodig. Omdat er tussen Utrecht en Arnhem al stoptreinen rijden, wordt verwacht dat hier geen treinen versterkt hoeven te worden, zodat er per saldo slechts 5 treinstellen Plan V nodig zijn voor de dienstuitvoering.